De Troubadour? Dat kan er maar één zijn en dat is Lenny Kuhr zelf! In 1969 won ze met dit lied het Eurovisie Songfestival, en ze is nog lang niet klaar. Ze blijft liedjes maken, ze blijft haar gitaar spelen en ze blijft gelukkig optreden. Met oude en ook nieuwe liedjes. Sommige daarvan zijn geschreven door collega’s als Stef Bos, Spinvis Elke Vierveijzer en Lenny’s dochter Daphna.
Zelf zegt Lenny over het theaterprogramma dat ze uit eerder werk en uit haar nieuwe album heeft gedestilleerd: “Ik heb eens gezegd ‘een lied is een compacte energie van een ongrijpbaar gegeven,’ en nog altijd verbaast het mij dat het lied mij steeds weer weet te vinden. Misschien omdat ik zo’n dankbare ontvanger ben. Het is de mooiste en levendigste kunstvorm die ik ken. Het lied vertolkt gevoelens van het benoembare en onbenoembare op oneindig veel manieren. Het vertelt van jou en mij. Over onze existentie en dat wat zich daarin afspeelt.
Het is een feest om weer te kunnen spelen na een tijd van pas op de plaats, lockdowns en steeds veranderende maatregelen. Mijn kompanen Mischa Kool op bas en Reinier Voet op gitaar en ik hebben jullie gemist.
Tijdens ons optreden communiceren we met jullie door middel van de liedjes. We kennen en herkennen elkaar; jij en ik. En we zijn weer samen. En dat vieren we op de plek waar wij samen zijn.”