Angelo Verploegens trio bracht dit jaar het nieuwe album When Night Falls uit, een ode aan de nacht in al haar vormen; van de schemering tot aan de morgenstond. Op dit album probeert Verhoeven het verloop van de avond te vangen en de versmalde wereld van de nacht op te roepen. De nacht die altijd al het domein van de jazzmusicus was.
Verploegen koos standards die al generaties worden gespeeld. Hoe meet je je daaraan, hoe voeg je daar nog iets aan toe? In die uitdaging zit de spanning: “De nummers zijn door de allergrootsten uitgevoerd. Nu moet je het lef hebben zelf te laten horen wat jij ermee doet. Juist binnen de grenzen van het bekende, laat je in je eigen variaties en improvisaties je identiteit zien.”
Al vanaf het begin van zijn carrière bewees Verhoeven zich als een veelzijdig musicus. Hij omarmt straight ahead jazz, hardcore free improv en alles ertussen. Voor deze nocturnals keert hij terug naar zijn ‘eerste liefde’ en voornaamste instrument: de bugel. De donkere, warme toon ervan past prachtig bij de nacht, en de wendbaarheid geeft hem het grootst mogelijke bereik voor emotionele expressie.
Met gitarist Ed Verhoeff, geprezen om zijn fenomenale techniek, prachtige klank en harmonische diepte, en bassist Eric van der Westen herenigt Verploegen een trio dat meer dan twintig jaar gezamenlijke geschiedenis met zich meedraagt. De drie vinden elkaar in hun gemeenschappelijke liefde voor intieme kamerjazz. Het publiek is getuige van een schemergesprek tussen drie oude vrienden.