De in Israël geboren en in Brooklyn gevestigde trompettist Itamar Borochov is een echte jazzvernieuwer. In een zoektocht naar zijn roots − Borochov stamt af van een muzikale familie uit Afghanistan − laat hij een betoverende muzikale kosmos zien die deeltjes bevat uit New York, het moderne Israël en het oude Bukhara in Oezbekistan.
Borochov groeide op in een muzikaal gezin in de plaats Jaffa, een smeltkroes van Joodse, Arabische en Christelijke culturen. Zijn muzikale invloeden zijn al even divers, van Edith Piaf tot Weather Report en van Prince tot Nusrat Fatah Ali Khan. In zijn volle trompetklank is te horen dat hij goed naar zangers heeft geluisterd. Maar de basis blijft de muziek uit zijn jeugd, uit de synagoge, waar hij heilige klanken absorbeerde op basis van Arabische toonladders, en waar hij zich voedde met de eeuwenoude Joodse traditie. Zoals John Coltrane en Lee Morgan ooit teruggrepen naar de gospel vanuit de jazz, zo voelt Itamar zich aangetrokken tot de eeuwenoude Sefardische spirituele traditie.
Na het sterke album Boomerang (2016) dat alom geprezen werd laat Itamar Borochov op zijn meest recente album Blue Nights zien wat hij het beste kan: zijn talenten naar voren brengen als een ervaren melodieus musicus. Hoewel zijn verleden in de hardbop soms naar voren komt in de structuur van zijn composities, voeren de composities de luisteraar mee naar een diepe en intense plek waar moderne jazz en traditie elkaar ontmoeten. Itamar won in 2020 de LetterOne ‘Rising Stars’ Jazz Award. Hij streeft naar virtuositeit in zijn muziek: “Waar grootsheid is – van Bird tot Miles tot Coltrane – is je ervaring intens en overweldigend en voel je het leven op een dieper niveau.”