Bij iedere plaat die ze uitbrengen ontpopt Moss zich als een herboren koersbepalende band. De warme, charmante pop van The Long Way Back, de bevlogen doorbraak Never Be Scared / Don’t Be A Hero, het beklemmende, elektronica-getinte Ornaments, de schimmige, krautrock-georiënteerde vierde langspeler We Both Know The Rest Is Noise, de sobere, elementaire pracht van Strike.
Ze hebben allemaal een unieke blauwdruk, maar andermaal klinkt de muziek onmiskenbaar als Moss. Op komende langspeler HX blikt Moss in de achteruitkijkspiegel: niet uit grillig berouw maar met berusting en stil zelfvertrouwen. Het is een album geworden over verlies, tegenslag, afscheid, maar uiteindelijk ook de acceptatie ervan.
De albumtitel komt van de gekozen studioruimte, een oud zuid-Limburgs klooster dat meerdere malen door verwoestende branden is geteisterd, maar nog altijd stevig in zijn fundamenten staat. Mooi metafoortje overigens voor een van ’s lands meest geliefde bands: wanneer ze Rotterdam aandoen is het daarom ook verplichte kost om ze te bewonderen.