Aanvankelijk leek de ingetogen indie-pop van Wïld Child gedoemd te vervagen in de vergetelheid. Maar het lot greep in en te midden van uitdagende omstandigheden kwam hun nieuwe album “End of the World” tevoorschijn. Dit markeerde een breuk met hun vorige stijl, waarbij ze de ukelele inruilden voor gitaren, aangevuld met klassieke strijkers en zowel ijzige als warme synthesizers. Gedurende het opnameproces van het nieuwe album groeide het duo uit tot een trio met de toevoeging van gitarist John Calvin Abney, die bijdroeg aan het creatieve proces.
Hun melodieën hebben een radiovriendelijke aantrekkingskracht en stralen adembenemende schoonheid uit, maar bevatten ook een intrigerend element van eigenaardigheid en onverwachte, dynamische wendingen. Elk nummer functioneert als een unieke microkosmos en verrast de luisteraar met onverwachte paden, die uiteindelijk naadloos samenkomen tot een samenhangend geheel. Wild Child heeft hun kenmerkende catchy nummers en emotionele diepgang behouden, en resoneert opnieuw diep.